PAPRYKA - CHOROBY GRZYBICZE

Patogen: Leveillula taurica (Lév.) Arn.
Zakres żywicieli: Grzyb przeżywa w resztkach roślinnych, roślinach uprawnych (pomidorze, bakłażanie, karczochu itp.) i chwastach.

Znaczenie: Susze znacznie przyczyniły się do wzrostu znaczenia tej choroby na polach.
Mączniak prawdziwy zimuje w postaci grzybni i rozprzestrzenia się przez konidia. Jest to choroba bardzo rozpowszechniona i łatwa do zdiagnozowania. Powoduje znaczne straty gospodarcze.

Objawy: Objawy są najbardziej widoczne na liściach (w szczególności w uprawach szklarniowych), na których tworzą się nekrotyczne jasnozielone lub żółte zmiany. W poważnych przypadkach cały liść przybiera matowy, żółty lub brązowawy kolor. Nekrotyczne plamy tworzą się na spodniej stronie liści, w miejscach, w których na ich górnej stronie wystąpiły uszkodzenia. Plamki pokrywa mączysty, biały nalot, który jest charakterystycznym objawem infekcji Leveillula taurica.

Choroba rozprzestrzenia się od starszych liści do młodszych, powodując defoliację o różnym nasileniu. Zarówna roślina, jak i jej owoce mogą przestać się rozwijać.

Cykl choroby: Choroba rozprzestrzenia się przez konidia, które podczas kiełkowania wytwarzają szklistą, półprzezroczystą grzybnię. Grzybnia wnika do komórek liścia (tkanki miękiszowej) przez przetchlinki. Konidiofory wyłaniają się przez przetchlinki, tworząc charakterystyczny mączysty nalot. Choroba zazwyczaj atakuje paprykę w gorących, suchych lub wilgotnych regionach. Jej optymalny rozwój następuje w temperaturze 20-30°C i wilgotności względnej 70-80%.

Patogen: Sclerotinia sclerotiorum (Lib.) de Bary
Zakres żywicieli: Zgnilizna twardzikowa atakuje wiele roślin ogrodowych, uprawnych i drzewiastych.
Znaczenie: Jest to powszechnie występująca choroba. W optymalnych warunkach może zniszczyć całą uprawę.

Objawy: Sclerotinia powoduje pojawienie się miękkiej zgnilizny na łodydze. Gdy sklerocjum rozwinie się wewnątrz łodygi, na zainfekowanych łodygach ukazuje się grzybnia w postaci białej, przypominającej bawełnę powłoki. Łodygi wysychają i żółkną, pojawiają się na nich małe wodniste plamki, które szybko rozprzestrzeniają się na całą łodygę i przekształcają w nekrotyczne zmiany. Na plamach tych można zaobserwować białą grzybnię z czarnymi sklerocjami. Sclerotinia zimuje w szczątkach roślinnych i glebie w postaci sklerocjów. Uszkodzenia mogą być poważne, jeśli zaatakuje szyję korzeniową lub łodygę. 

Cykl choroby: Zgnilizna rozwija się na powierzchni gruntu lub w jego pobliżu i może zaatakować każdą część rośliny.
Choroba zaczyna się od pojawienia się sklerocjów, które utrzymują się w glebie przez okres do trzech lat.
Optymalna temperatura dla rozwoju choroby wynosi 21-25°C. Aby doszło do inwazji, konieczna jest wysoka wilgotność i wysoka zawartość wilgotności niezwiązanej. Gdy roślina zostaje zainfekowana, choroba rozwija się nawet w przypadku spadku temperatury.

 

Zwalczanie:
Dostępne metody leczenia nie są skuteczne, dlatego zalecane jest stosowanie środków zapobiegawczych.

a) Zwalczanie chemiczne:

Stosowanie określonych fungicydów.

b) Zwalczanie biologiczne:

• Coniothyrium diplodiella

c) Praktyki uprawowe:

• Unikanie wysokiej wilgotności i niskich temperatur w uprawach szklarniowych oraz odpowiednia wentylacja.
• Sadzenie roślin w odpowiedniej odległości od siebie w celu zapewnienia właściwej wentylacji.
• Ostrożne stosowanie nawozów azotowych.
• Usuwanie zainfekowanych roślin i pozostałości roślinnych na skażonych obszarach.
• Leczenie ran powstałych w wyniku przycinania (stosowanie ekstraktów ziołowych w celu poprawy kondycji roślin).

Eliminacja rzepaku i słonecznika ze schematu płodozmianu.

Patogen: Botryotinia fuckeliana (de Bary) Whetzel (Botrytis cinerea)
Zakres żywicieli: Botrytis atakuje wiele roślin ogrodowych i drzewiastych.
Znaczenie:Jest to ważna choroba papryki, która może zagrozić żywotności roślin w przypadku wysokiego poziomu porażenia. 

Objawy: Patogen jest przenoszony drogą powietrzną lub wodną i wnika do roślin poprzez rany.
Najważniejszym objawem jest zapadanie się żywych tkanek liści, młodych pędów i kwiatów. Na liściach rozwijają się miękkie zmiany nekrotyczne. Kwiaty pokrywa szara pleśń. Zmiany martwicze pojawiają się również na łodydze. Nekroza utrudnia krążenie soków, powodując więdnięcie, a ostatecznie obumieranie znajdujących się nad plamą tkanek.
Patogen przenosi się na owoce przez łodygi lub w wyniku kontaktu z zakażoną glebą, kwiatami lub liśćmi. Typowym objawem są miękkie, jasnobrązowe, okrągłe plamy, które mogą pokrywać cały owoc. Na martwej tkance pojawiają się szare konidiofory.

Cykl choroby: Botrytis cinerea może utrzymywać się w glebie i resztkach roślinnych. Kiełkowaniu zarodników sprzyjają wilgotne warunki (wilgotność względna >80%) i stosunkowo niskie temperatury. Chociaż grzyb uaktywnia się w temperaturze powyżej 0°C, to optymalny dla niego zakres temperatur wynosi od 18 do 23°C.
Może wnikać do roślin poprzez (mikro)urazy, ale jest również w stanie infekować bezpośrednio.

 

Leczenie:
Dostępne metody leczenia nie są skuteczne, dlatego zalecane jest stosowanie środków zapobiegawczych.

a) Zwalczanie chemiczne:

W przypadku poważnych zakażeń stosuje się fungicydy systemiczne w połączeniu z preparatami kontaktowymi. Podczas zbiorów należy uważać, aby nie uszkodzić roślin.

Odporność na używane środki rozwija się szybko, dlatego konieczne jest naprzemienne stosowanie preparatów.

b) Praktyki uprawowe:

• Unikanie wysokiej wilgotności i niskich temperatur w uprawach szklarniowych oraz odpowiednia wentylacja.
• Sadzenie roślin w odpowiedniej odległości od siebie w celu zapewnienia właściwej wentylacji.
• Ostrożne stosowanie nawozów azotowych.
• Leczenie ran powstałych w wyniku przycinania (stosowanie ekstraktów ziołowych w celu poprawy kondycji roślin)
• Usuwanie zainfekowanych roślin i pozostałości roślinnych ze skażonych obszarów.

 

 

ALTERNARIOZA

Patogen: Alternaria alternata (Fr.) Keissler
Zakres żywicieli: Alternaria spp. to patogen atakujący kilka gatunków roślin ogrodowych.
Znaczenie: W wyniku infekcji wnętrze owoców ulega zepsuciu. Może dojść również do nadkażeń, w przypadku których na wierzchołkach pojawiają się czarne, zgniłe plamy z koncentrycznymi pierścieniami, które rozchodzą się na zewnątrz. Grzyb zaraża głównie przez konidia. Zarodniki są ciemne, długie i wielokomórkowe. Łatwo się dzielą i unoszą w powietrzu.

Objawy: Grzyb najpierw atakuje łożysko, nasiona i wewnętrzną powierzchnię owocu. Patogen przedostaje się do środka przez łagiewkę pyłkową podczas kwitnienia. Jeśli łagiewka pyłkowa pozostaje otwarta po kwitnieniu, infekcja może wystąpić w dowolnym momencie okresu wegetacyjnego. Odmiany najbardziej narażone na atak patogenu, to odmiany o otwartym pokroju.

• W optymalnych dla patogenu warunkach środowiskowych zarodniki mogą przedostać się do rośliny przez dowolny otwór bądź przez znamię słupka lub jego pozostałości. Infekcje rozpoczynają się w okresie kwitnienia, na zainfekowanych owocach po wewnętrznej stronie zalążni, na łożysku i nasionach pojawiają się ciemnoszare lub nekrotyczne plamy. Plamy na zalążni mają zwykle postać małych, zapadniętych zmian o ostrych krawędziach i nieregularnym kształcie. Natomiast na nasionach występują brązowe plamy o różnorodnym kształcie. Łożysko zmienia kolor na czarny.

Cykl choroby: Grzyb utrzymuje się w postaci konidiów lub grzybni na resztkach roślinnych. Jest również przenoszony przez nasiona i może nawet atakować sadzonki w rozsadniku.
Zarodniki grzybów Alternalia unoszą się wszędzie w powietrzu. Aby móc przeniknąć do owoców, potrzebują wysokiej wilgotności względnej, która stwarza optymalne warunki do kiełkowania i rozwoju grzybni. Optymalny zakres temperatur wynosi od 12 do 20°C.

 

Zwalczanie:

a) Zwalczanie chemiczne:

• Dostateczna zawartość Ca. Unikanie nadmiaru azotu.
• Stosowanie fungicydów systemicznych począwszy od okresu kwitnienia.
• Zaprawianie nasion.

 b) Zwalczanie biologiczne:

Aby zapobiegać rozmnażaniu się grzybów, należy stosować produkty, które zawierają grzyby antagonistyczne.

 c) Praktyki uprawowe:

Należy uprawiać mniej podatne odmiany oraz unikać wysokiej temperatury i wilgotności względnej w szklarniach, ponieważ sprzyjają one rozwojowi choroby.

 

 

ZGORZEL

Patogen: Pythium spp., Rhizoctonia spp., Fusarium spp., Verticilium spp., Sclerotinia spp.
Zakres żywicieli: Są to patogeny polifagiczne obecne w glebie i nasionach.
Znaczenie: Pythium spp. to lęgniowce, które mogą powodować bardzo poważne uszkodzenia papryki w rozsadnikach. Rhizoctonia spp. (Basidiomycetes) występują rzadziej.

Objawy: Do głównych objawów należą zgorzel i karłowatość młodych roślin.

Inne objawy obejmują pojawiające się przy powierzchni gleby na szyjce korzeniowej młodych roślin brązowe plamy, które uniemożliwiają wodzie i składnikom odżywczym dotarcie do górnych części rośliny, co prowadzi do jej obumarcia. Szyja korzeniowa staje się cienka i miękka, a sadzonka obumiera.

Cykl choroby: Aktywności grzybów sprzyjają takie czynniki jak obecność materii organicznej, wysoka wilgotność i niski poziom zdrewnienia. Grzyby powodują również skażenie gleby.

 

Leczenie:

a) Zwalczanie chemiczne:

• Stosowanie fungicydów w zaprawach nasiennych.
• Dodawanie środków grzybobójczych do wody używanej do nawadniania w rozsadnikach, bezpośrednio po wysiewie i podczas wschodów.

b) Praktyki uprawowe:

• Wentylacja rozsadników i unikanie wilgoci.
• Wykorzystywanie silnych i zdrowych sadzonek o zrównoważonym rozwoju korzeni i pędów.

 c) Zwalczanie biologiczne:

Stosowanie antagonistów, takich jak Trichoderma lub Coniothyrium.

 

 

WERTICILIOZA

Patogen: Verticillium dahliae Kleb.
Zakres żywicieli: Do głównych żywicieli należą Capsicum frutescens (USA) i Capsicum annuum (EU), ale patogen atakuje również wiele innych gatunków roślin uprawnych.
Występowanie:

Znaczenie: Werticilioza przenoszona jest przez glebę. Optymalna temperatura gleby sprzyjająca infekcji wynosi 12-13°C, a temperatura powietrza 19-23°C. Jest to choroba naczyniowa, w przebiegu której patogen zatyka wiązki przewodzące roślin. Optymalna temperatura do wykształcenia konidiów to 25-28°C.
Werticilioza to poważna choroba prowadząca do wybuchów ognisk epidemicznych w gorących regionach świata. Rzadko atakuje rośliny w strefach klimatu umiarkowanego. Powoduje uszkodzenia roślin rosnących na glebach o wysokim zagęszczeniu.

Objawy: Pierwsze objawy to więdnięcie i zwijanie się starych liści. W miarę postępu choroby liście żółkną i opadają. Patogen atakuje łyko i zakłóca transport soków, co powoduje ciemnienie wiązek.
Choroba objawia się jednostronnym więdnięciem, ponieważ patogen infekuje tylko niektóre wiązki.

Patogen: Sclerotium rolfsii
Zakres żywicieli: Zakres żywicieli jest szeroki, obejmuje zarówno rośliny ozdobne i ogrodowe, jak i te żyjące dziko.
Znaczenie: Grzyb ten należy do podstawczaków i powoduje gnicie papryki. Choroba występuje najczęściej w porze letniej, kiedy gleba jest ciepła i wilgotna. W ekstremalnych warunkach pogodowych pojawia się w uprawach nawadnianych.

Objawy: Grzyb atakuje łodygi przy powierzchni gruntu zarówno w uprawach polowych, jak i szklarniowych. Do objawów infekcji należą przebarwienia dolnych liści i więdnięcie, co zwykle prowadzi do śmierci rośliny.

W przebiegu choroby można zaobserwować dużą ilość białej grzybni wokół podstawy łodyg i korzeni, a także w glebie wokół roślin. Jeśli grzybnia jest już widoczna gołym okiem, najlepszym rozwiązaniem jest usunięcie rośliny i gleby wokół niej.

W grzybni znajdują się okrągłe, jasne, czerwono-brązowe lub ciemnobrązowe sklerocja wielkości nasion kapusty. Infekcja powoduje więdnięcie, będące zwykle pierwszym objawem choroby, który zauważają hodowcy. Choroba może przedostać się na owoce i odgałęzienia tylko poprzez ich bezpośredni kontakt z glebą. Jeśli do zakażenia dojdzie pod koniec sezonu, można wtedy zaobserwować jednostronne ordzawienie owoców.

Cykl choroby: Jest to powszechna choroba papryki w gorących i wilgotnych regionach na całym świecie. Optymalna temperatura dla rozwoju choroby wynosi 30-35°C. Objawy nasilają się w okresach suszy. Kwaśne gleby i nadmierna zawartość azotu w podłożu sprzyjają rozwojowi choroby.
Grzyb utrzymuje się w glebie przez długi czas, jest wydajnym saprofitem, a jego sklerocja charakteryzuje wysoka przeżywalność w niekorzystnych warunkach.