KAPUSTA - BACTERIE

Cykl choroby: W uprawie polowej patogen przenoszony jest głównie przez nasiona. Do infekcji dochodzi najczęściej, gdy podczas wzrostu wegetatywnego panuje chłodna i wilgotna pogoda. Do zakażenia dochodzi przez aparaty szparkowe lub rany wyrządzone przez owady, mróz lub uszkodzenia mechaniczne. Infekcja wymaga obecności wody, rozprzestrzenia się w rozpryskującej się wodzie, również w wodzie do nawadniania. Pseudomonas syringae. pv. maculicola może zimować w zaatakowanych tkankach i szczątkach roślinnych.

Zwalczanie:

• Nie są dostępne żadne środki bakteriobójcze przeciwko plamistości liści.
• Wysiew nasion wolnych od chorób.
• Zaprawianie nasion gorącą wodą.
• Izolowanie upraw pokrytych folią polietylenową od tych bez pokrycia.
• Przestrzeganie zasad dotyczących nawadniania – ograniczanie kontaktu roślin krzyżowych z wodą.
• Bakterie mogą zimować w glebie, dlatego dla późniejszej wegetacji kluczowe znaczenie ma płodozmian.
• Zwalczanie innych patogenów i szkodników.
• Powinno się wybierać odporne odmiany kalafiora.

Cykl choroby: Bakterie wywołujące miękką zgniliznę zimują w glebie, na polach, w szklarniach, na zanieczyszczonych narzędziach i pojemnikach, w zainfekowanych roślinach podczas przechowywania oraz w niektórych owadach. Patogeny przedostają się głównie przez rany powstałe podczas sadzenia i uprawy, pęknięcia, do których doszło w trakcie wzrostu, oparzenia słoneczne i uszkodzenia spowodowane przez mróz, szkodniki itp. Infekcjom na polach sprzyja podmokła, nieprzepuszczalna gleba, deszcze i wysokie temperatury, a zakażeniom podczas transportu lub      przechowywania – wysoka wilgotność. Aby doszło do infekcji, powierzchni rośliny musi być wilgotna. Optymalne warunki temperaturowe wynoszą od 18 do 35°C; minimalne temperatury mieszczą się w granicach od 2 do 6°C, a maksymalne od 35 do 41°C. Bakterie giną w temperaturze powyżej 50°C.

Zwalczanie:

• Chemiczne metody zwalczania mokrej zgnilizny nie są dostępne.
• Wybór odpornych odmian kapusty.
• Zapobieganie uszkodzeniom powstałym przez działalność owadów.
• Palenie zainfekowanych roślin.
• Unikanie zbiorów przy wilgotnych warunkach pogodowych.
• Zaleca się unikanie wysokiego poziomu azotu.
• W miarę możliwości wprowadzenie kukurydzy, traw, lucerny, koniczyny oraz zbóż o małych ziarnach do schematu płodozmianu.
• Biokontrola z wykorzystaniem szczepów bakterii endofitycznych.
• Unikanie gleb nieprzepuszczalnych, miejsc o słabym obiegu powietrza, zraszania, nadmiernego nawadniania i zbyt dużego zacienienia.

Cykl choroby: Bakteria zimuje w resztkach pożniwnych i nasionach. Ze skażonych nasion wyrastają chore rośliny, wewnątrz których bakteria rozprzestrzenia się poprzez wiązki przewodzące. Jeśli do infekcji dojdzie poprzez glebę, wówczas objawy występują głównie na brzegach liści, gdzie znajdują się hydatody, przez które przedostaje się patogen. Do zakażenia dochodzi podczas opadów deszczu lub nawadniania, gdy krople wody z gleby dostają się na powierzchnię liści. Podczas chłodniejszych roślina pozbywa się wody przez hydatody, ale w ciągu dnia wchłania ją z powrotem wraz z bakteriami. Dlatego też ciepłe dni i chłodniejsze noce sprzyjają rozprzestrzenianiu się choroby. Wiele chwastów krzyżowych jest ważnymi rezerwuarami patogenu.

Zwalczanie:

• Płodozmian.
• Usuwanie chwastów z rodziny krzyżowych.
• Głębokie przyoranie może przyśpieszyć rozkład zainfekowanych resztek pożniwnych.
• W miarę możliwości należy zrezygnować ze zraszania (może to jednak stworzyć warunki sprzyjające innym szkodnikom).
• Wybór odpornych odmian kapusty.
• Odkażanie nasion (np. podchlorynem sodu).