WARZYWA KORZENIOWE - BAKTERIE
MOKRA ZGNILIZNA BAKTERYJNA
Organizm wywołujący chorobę: Erwinia carotovora subsp. carotovora, Erwinia carotovora subsp. atroseptica i Erwinia chrysanthemi
Opis: Bakterie mają kształt pałeczki, 0,7-0,8 m szerokości i 1,5-5 m długości. Są to bakterie Gram-ujemne. Nie tworzą przetrwalników i zazwyczaj łączą się w łańcuchy.
Zakres żywicieli: Zakres żywicieli jest szeroki, obejmuje ziemniaka, warzywa korzeniowe i liściaste, owoce, rośliny ozdobne i inne.
Występowanie i znaczenie: Bakterie są powszechnymi patogenami glebowymi, które atakują wiele warzyw korzeniowych. Do zakażenia może dojść również w magazynach, jeśli warunki przechowywania warzyw korzeniowych nie są idealne. We wszystkich badanych krajach występują powszechnie w większości gleb, więc źródło infekcji prawie zawsze występuje właśnie tam. Bakterie te nie są nowymi patogenami, ale ich znaczenie w przechowalnictwie wzrasta ze względu na wprowadzone ostatnio ograniczenia w stosowaniu pestycydów. Rolnicy potrzebują wiarygodnych informacji na temat stosowania (biologicznych) środków zapobiegawczych wolnych od substancji chemicznych.
Objawy: Mokra zgnilizna bakteryjna objawia się jako miękka, wodnista i śluzowata zgnilizna korzenia palowego, zwykle z wyraźną linią oddzielającą zdrową tkankę od chorej. Zgnilizna szybko pochłania rdzeń korzeni marchwi lub pietruszki, często wydzielając nieprzyjemny zapach. Nierzadko epiderma pozostaje nienaruszona. Na zmianach mogą pojawić się nadkażenia bakteryjne lub grzybicze. Objawy pojawiające się na nadziemnych częściach roślin obejmują żółknięcie i więdnięcie liści.
Rysunek 5. Erwinia carotovora subsp. carotovora – marchew.
Zasoby własne
Rysunek 6. Erwinia carotovora subsp. carotovora – marchew
Źródło: https://bsppjournals.com
Rysunek 7. Erwinia carotovora subsp. carotovora – ziemniak
https://agritech.tnau.ac.in
Rysunek 8. Ralstonia
Rysunek 9. Erwinia carotovora subsp.
Źródło: https://krishijagran.com
Cykl choroby: Bakterie wnikają do marchwi przez rany. Ich obecności towarzyszy zwykle wysoka temperatura, stojąca woda i słaby drenaż.
Zwalczanie: Zapewnienie dobrego drenażu i unikanie nawadniania dojrzałych warzyw korzeniowych. Ostrożne obchodzenie się z marchwią i pietruszką oraz przechowywanie ich w chłodnych warunkach. Zawartość chloru w wodzie używanej do czyszczenia może wyeliminować bakterie odpowiedzialne za powstawanie mokrej zgnilizny. Nie należy przechowywać uszkodzonych mechanicznie warzyw korzeniowych. Stosowanie środków bakteriobójczych poprzez systemy wentylacji lub nawilżania jest nieskuteczne. Nasilenie infekcji jest najwyższe po zbiorach i spada podczas przechowywania.
Rysunek 10. Występowanie Ralstonia solanacearum.
Źródło: Baza danych EPPO (żółty: obecnie, fioletowy: przejściowo)
Rysunek 11. Występowanie Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis.
Źródło: Baza danych EPPO (żółty: obecnie)
Opis: R. solanacearum jest Gram-ujemną bakterią w kształcie pałeczki z pojedynczą polarną wicią. Można dokonać jej obserwacji dzięki technice pozytywnego barwienia przy użyciu barwnika Nile blue i Sudan black B. Bakterioza pierścieniowa, której sprawcą jest Clavibacter michiganensis subsp. sepedonicus, występuje powszechnie w Ameryce Północnej, Europie, Danii, Niemczech, Finlandii i Grecji. Bakteria ta łatwo zadomawia się w chłodnych klimatach.
Zakres żywicieli: Choroba może powodować więdnięcie ziemniaka, ale większość objawów występuje w bulwach. Pierścień wiązek przewodzących początkowo brązowieje (od przebarwienia tego pochodzi nazwa brunatnej zgnilizny), a z czasem gnije całkowicie. Z oczek ziemniaka może wydobywać się szaro-biała wydzielina.
Występowanie i znaczenie: Brunatna zgnilizna, wywoływana przez Ralstonia solanacearum, występuje powszechnie w ciepłych regionach o umiarkowanym klimacie na całym świecie. W Europie ogniska choroby wystąpiły w Portugalii, Włoszech, Grecji i Szwecji, a ostatnio również w Belgii i Holandii. Ralstonia solanacearum to inwazyjny, szeroko rozpowszechniony i zdolny do adaptacji gatunek o wysokim potencjale reprodukcyjnym.
Objawy: Brunatna zgnilizna to choroba powodująca karłowatość roślin oraz więdnięcie i wysychanie liści w czasie upałów. Objawy mogą wystąpić na każdym etapie rozwoju rośliny, a zainfekowane wiązki naczyniowe wyglądają jak ciemnobrązowe paski. Infekcja może przez długi czas utrzymywać się w postaci utajonej. Na infekcję bakteryjną wskazuje lepka, mlecznobiała wydzielina z łodyg. Wydzielina ta jest bardzo pomocna w trakcie diagnozowania brunatnej zgnilizny na polach.
Rysunek 12. Wyciek bakteryjny z przekroju poprzecznego łodygi zainfekowanej R. solanacearum i umieszczonej w czystej wodzie.
Źródło: http://ephytia.inra.fr/en/D/7162
Rysunek 13. Ralstonia solanacearum.
Źródło: http://ephytia.inra.fr/en/D/7162
Rysunek 14. Ralstonia.
Źródło: http://ephytia.inra.fr/en/D/7162
Rysunek 15. Ralstonia.
Źródło: http://ephytia.inra.fr/en/D/7162
Rysunek 16. Ralstonia.
Źródło: http://ephytia.inra.fr/en/D/7162
Rysunek 17. Ralstonia.
Źródło: http://ephytia.inra.fr/en/D/7162
Bakterioza pierścieniowa, choroba powodująca więdnięcie roślin, występuje częściej w bulwach i może powodować całkowitą zgniliznę i pękanie skórki ziemniaka. Rozprzestrzenia się przez wiązki przewodzące bulw potomnych, które pochodzą od zainfekowanych nasion. Sprawca choroby zimuje w magazynach i na pozostałościach zainfekowanych roślin.
Rysunek 18. Ralstonia.
Źródło: https://potatoes.ahdb.org.uk/knowledge-library/brown-rot
Cykl choroby: Infekcję na polach powodują przede wszystkim zakażone sadzeniaki i skażone odpady. Choroba rozprzestrzenia się za pośrednictwem wody używanej do nawadniania, sprzętu, owadów lub nicieni. W ogniskach epidemicznych w Europie Północnej kluczowym czynnikiem jest zanieczyszczona woda. Szkodnik Trichobaris trinotata i chwasty psiankowate, takie jak psianka słoskogórz i psianka czarna, również przyczyniają się do rozprzestrzeniania choroby.
Zwalczanie: Pozyskiwanie sadzeniaków i nasion ziemniaka z kontrolowanych upraw, wolnych od chorób w ciągu ostatnich dwóch sezonów wegetacyjnych. Unikanie przecinania sadzeniaków. Stosowanie płodozmianu. Unikanie roślin podatnych. Dostępne są tolerancyjne odmiany ziemniaków, ale muszą być one starannie dobrane, biorąc pod uwagę różnorodność gatunków i szczepów patogenu. Regularnie czyszczenie i dezynfekcja wszystkich maszyn, urządzeń, pojemników, pojazdów i pomieszczeń magazynowych. Izolowanie i niszczenie zainfekowanych ziemniaków.
Utylizacja odpadów z gruntów rolnych. Wykorzystanie gnojowicy na gruntach. Przeznaczenie gruntów pod wypas i użytkowanie kośne zamiast prowadzenia uprawy ziemniaków. Korzystanie ze zbadanych, wyprodukowanych w UE sadzeniaków. Samodzielna produkcja sadzeniaków wiąże się z ryzykiem.
Ustawodawstwo: Zgodnie z dyrektywą UE dotyczącą zdrowia roślin i rozporządzeniem w sprawie zdrowia roślin z 2006 r. import materiałów zakażonych takimi chorobami jest zabroniony. Dyrektywa w sprawie brunatnej zgnilizny wyraźnie określa metody zwalczania tej choroby.
Lista bakterii:
MOKRA ZGNILIZNA BAKTERYJNA
- BRUNATNA ZGNILIZNA
- BAKTERIOZA PIERŚCIENIOWA
Aby uzyskać więcej informacji, kliknij ten link.
MĄCZNIAK PRAWDZIWY
- ZGNILIZNA TWARDZIKOWA
- SZARA PLEŚŃ
- SKRĘTNICZKA PURPUROWA
- CZARNA ZGNILIZNA
- CHWOŚCIK MARCHWI
- ZARAZA LIŚCI WYWOŁYWANA PRZEZ PYTHIUM
- ALTERNARIOZA NACI MARCHWI
Aby uzyskać więcej informacji, kliknij ten link.
TURKUĆ PODJADEK
- SPRĘŻYKOWATE – DRUTOWCE
- SKOŚNIK ZIEMNIACZAK
- ROLNICA ZBOŻÓWKA
- PRZĘDZIORKI
- WCIORNASTKI
- POŁYŚNICA MARCHWIANKA
- MSZYCE