Papryka jest jednoroczną rośliną zielną o ograniczonym przyroście. Jej wysokość i rozwój zależą od warunków uprawy i odmiany. Łodyga rozgałęzia się na wysokości od 10 do 40 cm, tworząc dwa lub trzy pędy, które rozwijają się z węzłów. Na pędach tych wyrastają owoce.

Pędy i odgałęzienia są ważnymi elementami strukturalnymi wspierającymi liście, kwiaty i owoce. Są odpowiedzialne za transport ksylemowy i floemowy, syntezę fitohormonów i inne funkcje metaboliczne. Papryka ma głęboki korzeń palowy z wieloma korzeniami bocznymi, które rosną poziomo w promieniu 30-50 cm.

Liście są naprzemianległe, całobrzegie, lancetowate, gładkie, ostro zakończone, o jasnozielonym zabarwieniu.

Z każdego pąka wyrasta mały, biały i pojedynczy kwiat (sporadycznie w większej liczbie) na zakrzywionej ku dołowi szypułce. Korona kwiatu ma barwę mlecznobiałą. Działki kielicha są zrośnięte i twardnieją wraz z dojrzewaniem owoców. Kwiaty są w większości samopylne, jedynie niewielki ich odsetek jest obcopylny.

Owocem papryki jest pusta w środku jagoda o połyskującej i gładkiej powierzchni. Jest ona częściowo przedzielona dwiema lub czterema przegrodami, które łączą się na podstawie nad łożyskiem. W zależności od odmiany posiada różne kształty i kolory (gdy dojrzewa przybiera barwę żółtą lub czerwoną). Smak niektórych odmian papryki jest ostry, co zawdzięczamy zawartości kapsaicyny.

Na przedłużeniu szypułki po wewnętrznej stronie owocu znajdują się liczne, płaskie i żółtawe nasiona. Kiełkowanie nasion może rozpocząć się po 3 lub 4 dniach.

 

Na rozwój papryki wpływają różne czynniki, z których najważniejsze to:

Temperatura: 

Od pierwszego stadium rozwoju do końca fazy owocowania papryka wymaga rosnących temperatur i nie znosi dobrze nagłych zmian temperatury między dniem a nocą.
Aby papryka rozwijała się prawidłowo i zapewniała bogate plony, konieczne są średnie temperatury w zakresie 18-22°C. Optymalna temperatura wynosi około 20-25°C w dzień i 16-18°C w nocy. Anomalia rozwojowe, takie jak twardnienie lub opadanie kwiatów, występują gdy różnica temperatur między dniem a nocą jest zbyt wysoka.

Optymalna temperatura do kiełkowania nasion wynosi od 20 do 30°C. Nasiona nie kiełkują, gdy temperatura jest niższa niż 13°C lub wyższa niż 37°C. Podczas kiełkowania i wzrostu rośliny temperatura nie powinna być niższa niż 18°C, ponieważ może to poważnie wpłynąć na jej plenność (rozwój owoców rozpoczyna się na etapie rozsady).

Do spowolnienia wzrostu papryki dochodzi, gdy temperatura sięga poniżej 15°C. Przy 10°C dalszy rozwój rośliny zostaje uniemożliwiony, a przy temperaturze poniżej 0°C mogą powstać uszkodzenia spowodowane zamarzaniem. Warunki suboptymalne występują zwłaszcza w gorących strefach klimatycznych w temperaturze powyżej 35°C.

Papryka wytrzyma temperatury powyżej 40°C jeśli panuje wysoka wilgotność powietrza, w przeciwnym razie dojdzie do zahamowania wegetacji i opadnięcia kwiatów, małych owoców i liści. Odmiany o grubej skórce są bardziej odporne na wysokie temperatury niż odmiany z cienką skórką.

 

Wilgotność:

Optymalna wilgotność względna w normalnych warunkach temperaturowych wynosi 50-70%. Jeśli wilgotność względna przekracza 70%, mogą wystąpić choroby grzybowe, które wymagają stosowania systematycznych zabiegów chemicznych.

Na wczesnych etapach rozwoju papryka wymaga wyższej wilgotności względnej niż na późniejszych etapach. Aby zahamować rozwój wegetatywny i zwiększyć produkcję, podczas kwitnienia i zawiązywania owoców wymagana jest odpowiednia wentylacja.

 

Nasłonecznienie:

Przez cały cykl wegetacyjny, a szczególnie w okresie kwitnienia, papryka ma duże wymagania pod względem dostępu do światła. Kwiaty są słabsze, gdy natężenie światła podczas kwitnienia jest niskie. Niedobór światła skutkuje słabym wzrostem rośliny, wydłużeniem międzywęźli i łodygi, co powoduje, że roślina nie jest w stanie zapewnić dużych plonów.

 

Fotoperiod:

Papryka owocuje słabiej jesienią niż wiosną ze względu na wyższą wilgotność, niższą temperaturę i krótszy fotoperiod, które wpływają na wzrost wegetatywny i produkcję owoców. Kwitnienie wydaje się być bardziej uwarunkowane temperaturą i światłem niż długością fotoperiodu. Jesienią, nawet w korzystnych temperaturach i warunkach świetlnych, kwiaty opadają częściej niż wiosną.

 

Wymagania glebowe:

Najbardziej optymalne gleby do uprawy papryki to gleby piaszczyste, głębokie, bogate i przepuszczalne, o około 3-4% zawartości materii organicznej. Chociaż papryka toleruje lekko kwaśne warunki, do około 5,5 pH, to optymalny dla niej współczynnik pH ma wartość około 6,5 i 7. Na glebach piaszczystych współczynnik pH może oscylować wokół 8. Optymalne pH wody do nawadniania wynosi od 5,5 do 7. Gleby słone nie nadają się do uprawy papryki, ponieważ ograniczają rozwój rośliny i wpływają na wielkość owoców i plonów..